Fake news: geen en niets nieuws

De voorbije maand  is er ontzettend veel te doen geweest rond fake news. Type maar eens “fake news” in in Google. Je zult een hele reeks recente artikels over het onderwerp krijgen, waarvan een groot deel gepubliceerd is door de traditionele Amerikaanse pers (maar een deel ook door niet-traditionele en/of niet-Amerikaanse nieuwsmedia). Het hele debat over fake news is namelijk op gang gekomen na de Amerikaanse presidentsverkiezingen, omdat fake news op sociale media Donald Trump naar de overwinning zou hebben geholpen. Door die plotse media-aandacht en collectieve bezorgdheid lijkt het alsof het om een nieuw fenomeen gaat. Onder meer online only nieuwssites wijzen er echter op dat de hetze rond fake news (en het daarmee verwante begrip post-truth) nuance behoeft: fake news is géén nieuw fenomeen.

Bron: CNN Money

Native advertising: ethisch verantwoord?

Native advertising, dat is een subtiele – om het met een eufemisme te zeggen – vorm van reclame waarbij een advertentie vermomd is als nieuwsartikel. Als je denkt dat enkel grote internationale nieuwsorganisaties zoals The New York Times die reclamestrategie toepassen, dan denk je verkeerd. Een beetje research naar het fenomeen in de Lage Landen heeft mijn ogen geopend en ik hoop dat deze blogpost hetzelfde kan doen bij jullie. Ik focus vooral op de situatie in Vlaanderen, maar ik plaats die situatie regelmatig in een breder, internationaal kader: hoe wordt native advertising toegepast en wat vinden belangrijke figuren in de journalistieke wereld daarvan? De hamvraag daarbij is: wegen de inkomsten die nieuwsorganisaties uit native advertising halen op tegen de ethische problemen?

Bron: adglow.com

De Oranje Revolutie en het internet

“The Orange Revolution may have been the first in history to be organised largely online.”, stelt McFaul (2005, pp. 12). Dat is een boude stelling, maar McFaul is absoluut niet de enige die een grote rol toedicht aan het internet (en gsm’s) in het omverwerpen van de regerende macht in Oekraïne in 2004: er zijn tal van artikels te vinden die beschrijven hoe groot de rol van internet wel niet is geweest (tot de belangrijkste horen Kyj, 2006, Bandera, 2006, Goldstein, 2007 en Lysenko en Desouza, 2010). In deze blogpost ga ik na in hoeverre internet echt van belang was in de case van de Oekraïense revolutie. Die vraag kadert binnen de grotere vraag in hoeverre nieuwe media een middel zijn voor democratisering.

Alvorens ik de rol van digitale technologieën en in het bijzonder internet analyseer, is het belangrijk om kort nog even de context en het verloop van de Oranje Revolutie te schetsen.

Bron: akukraine.blogspot.be

De link tussen journalistiek, sociale media en enkele apps

Toen er in de les Mediaopleiding nog maar eens op gehamerd werd dat we als toekomstige journalist thuis moeten zijn in sociale media, heb ik spontaan besloten om enkele nieuwe sociale media-accounts aan te maken. Een Facebookaccount had ik natuurlijk al, maar nu kan je me ook op Twitter, LinkedIn en Instagram terugvinden. Ik heb nooit echt veel belangstelling gehad voor het hele social mediagebeuren, maar goed, mijn journalistieke carrière kan er alleen maar baat bij hebben. Wie weet beleef ik er wel plezier aan en misschien gaat het zelfs nog verder en word ik een echte social mediaholic.

Mobiele tools

Nu ik toch op al die sociale netwerksites zit, heb ik meteen ook maar beslist om een aantal tools uit te testen die helpen om mooie foto’s of video’s te maken die je meteen kan delen op Facebook, Twitter of Instagram. De tools die ik beoordeel zijn allemaal mobiele tools, apps dus, omdat foto’s en video’s meestal vanop de smartphone gepost worden. Net omdat het via de smartphone moet gebeuren, zouden die apps zeer laagdrempelig en gebruiksvriendelijk moeten zijn. Er komen twee verschillende categorieën van apps aan bod: de eerste categorie zijn apps om foto’s te bewerken of te animeren en bij de tweede groep apps draait het rond foto’s samenvoegen en video’s maken.

Journalistieke innovaties: nodig maar (bijna) niet aanwezig

Interview met Sarah Van Leuven, onderzoekster en professor aan de UGent

Sarah Van Leuven

Journalistieke innovaties, waaronder we een grote mengelmoes van nieuwe tools, platformen, ideeën, enz. verstaan, veranderen het journalistieke landschap in sneltempo. De algemeen geldende opvatting is dat Vlaanderen achteroploopt op het vlak van die innovaties. Is dat echt zo? Dat en nog veel meer vroeg ik aan Sarah Van Leuven, professor bij de vakgroep communicatiewetenschappen aan de UGent en directeur van het Center for Journalism Studies, een onderzoekscentrum binnen diezelfde vakgroep.
Een groot deel van haar onderzoek focust op journalistieke innovaties. Zo voerde ze onder meer onderzoek uit naar twittergebruik bij Belgische journalisten en ging ze (samen met de Zweedse onderzoeker Peter Berglez) na in welke mate global journalism aanwezig is in de internationale pers. Sarah Van Leuven is dus de geknipte persoon om de balans op te maken van de journalistieke situatie in Vlaanderen en van de journalistiek in het algemeen.

Een glazen kooi waarvan het deurtje openstaat

Boekbespreking: Nicholas Carr, De glazen kooi: wat automatisering met ons doet

Zou ik me hulpeloos voelen zonder smartphone? Dat denk ik wel. Mijn smartphone dient als uurwerk, wekker, gps en vooral: hij houdt me in contact met de rest van de wereld. Bij u, beste lezer, is het waarschijnlijk net zo. Nicholas Carr, een gerenommeerd denker over technologie vindt die afhankelijkheid verontrustend. De auteur van de bestseller Het ondiepe: hoe onze hersenen omgaan met internet, biedt in zijn recentste boek De glazen kooi een kritische kijk op hoe automatisering ons leven beïnvloedt. Niet alleen in het dagelijkse leven, maar ook in het beroepsleven doen computers en robots steeds meer in onze plaats en dat heeft volgens hem nefaste gevolgen voor onze kennis en vaardigheden, onze autonomie, onze nieuwsgierigheid en nog vele andere van onze kwaliteiten. De mens is zich evenwel niet bewust van de hoge prijs die hij betaalt voor zijn persoonlijke gemakzucht en zijn collectieve winstbejag. Hij is daarvoor te verblind door de vele voordelen die automatisering hem biedt.

Realist of doemdenker?

Carr beweert dat we die voordelen overschatten. We kunnen het natuurlijk ook omdraaien en de vraag stellen: overschat Carr de nadelen van automatisering niet?

To be continued…

Vandaag zag ik in De Morgen een artikel met de titel Het donkere kantje van de technologie, en ik was meteen getriggerd. Door het vak Nieuwe media en mediaconvergentie houd ik mijn ogen veel meer open voor nieuws in verband met nieuwe media; een positieve bijwerking van het vak. Toen ik de titel zag, moest ik automatisch denken aan de Neo-Luddisten. Maar het artikel gaat niet over één of ander theoretisch en gecompliceerd boek. Nee, het gaat over een serie op Netflix. Ook op Netflix verschijnen blijkbaar kritische beschouwingen over technologie.